Пераказ: Улюбёная мясціна - Экзаменационные изложения и пересказы для 9 класса по белорусскому языку.
Вячэрні змрок хутка наступаў на лугавіну. Не калькі хвілін вершаліны векавых дубоў яшчэ іскры ліся жаўтаватым жнівеньскім лісцем у сонечных промнях.
Кусты, што запаланілі гэты ўскраек зямлі, па чалі проста на вачах распаўзацца, расплывацца, ператварацца ў зменлівыя хісткія прывіды. 3 ба коў лугавіну ўзяла ў клешчы рака. Яе чыстая пра-зрыстая вада адгарадзіла невялікі лапік зямлі, па кінуўшы толькі вузкі праход у адным месцы.
Пасярод векавых дубоў ураслі ў зямлю два вялі кія камяні-валуны. Адзін быў над самым берагам ракі і, падточаны знізу паводкамі, кожную вясну мог зваліцца ў раку. Другі падобны на калматага агромністага мядзведзя, які толькі ўзняў морду, каб агледзець наваколле пасля зімовай спячкі, ды, бы зачараваны, так і застыў на стагоддзі. Камень-мядз ведзь зялёны, з нейкім бурштынавым адлівам. Праўда, адзін бок чорны, але не ад прыроды, а ад дыму вогнішчаў, што кожны вечар палілі тут.
Сама лугавіна, гэтыя валуны, векавыя дубы, ра ка — усё было маленькім патаемным куточкам дзя цей, дзе можна было рабіць усё, што хочацца. Сюды ніколі не хадзілі дарослыя: лічылі лугавіну месцам нядобрым, нават небяспечным. (164)
Міністэрства адукацыі Рэспуолікі Беларусь. Зборнік экзаменацыйных матэрыялаў па беларускай мове за курс базавай школы (тэксты дыктантаў). 2-е выданне. Дапушчана Міністэрствам адукацыі Рэспублікі Беларусь. Мінск, 2004
