Пераказ: Ля жывой крыніцы - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку.

Мінулым летам Якуб прызвычаіўся хадзіць з бацькам у лес. У Патапа Хведаравіча там была работа штодзень.

Хлопчык стараўся дапамагаць бацьку ва ўсёй гэтай рабоце. Патап Хведаравіч радаваўся сынавай падмозе, вучыў Якуба, як лячыць дрэвы: сосны, дубы, бярозы, яліны.

— Хворым дрэвам, як і хворым людзям, трэба дапамагаць, — гаварыў бацька сыну.

У маладой прыгажуні-сасонкі дзік падкапаў карэнні, і яны апынуліся на паверхні зямлі. Як толькі сонца абсушыць іх, дрэвазагіне. Гэтага нельга дапусціць. Бацькапаказаў, як трэба выратаваць жыццё сасонцы. Калі яны ўсё зрабілі, Якуб з блі-скучымі ад радасці вачыма выгукнуў:

• Што, татка, будзе жыць цяпер хвойка?
• Будзе, сынок, будзе. Пройдзе многа год, вырасце, паспее, і чалавек, ссекшы яе, дабудзе з гэтай сасны многа каштоўных рэчаў. Лес, браце, — цудоўны клад.

Бацька з сынам адпачывалі пад вялікім старым дубам. Ён стаяў на палянцы, і яго крона была такая шырокая, раскідзі-стая, што пад ёю, як пад дахам, нават у спякотны дзень трыма-лася прахалода. Бацька расказваў пра дубы, а Якуб слухаў і думаў пранешта сваё. Раптам ён перапыніў бацьку і запытаў:

• Татка, а ці ёсць у дуба сястра?
• Сястра? — перапытаў Патап Хведаравіч, і ўсмешка кра-нула яго вусны. Але потым ён зноў загаварыў сур'ёзна: — Ёсць, сынок, у дуба сястра, але жыве яна вельмі далёка ад свайго бра-та. Клічуць яе сібірскай лістоўніцай. У газеце я чытаў, што яна можа добра расці і ў нашых лясах.

Якуб нічога не сказаў бацьку, але сам сабе рашыў, чаго б там ні каштавала, здабыць насення лістоўніцы. Тайна ад бацькоў і сяброў хлопчык напісаў пісьмо, на якое зараз і чакаў з не-цярплівасцю адказу.

Аднойчы, калі Якуб ужо і не чакаў пісьма, маці радасна су-стрэла яго на вуліцы:

• Дзе гэта ты так забавіўся? А табе нештачка ёсць.
• Пісьмо? — здагадаўся Якуб.
• Можа, пісьмо, — усміхнулася маці і перадала яму тоўсты канверт, аблеплены з усіх бакоў маркамі.
• Ад Громава, насенне! — усклікнуў ён і хуценька раскрыў канверт.

Незнаёмы сябар прасіў выбачыць, што ён так доўга затры-маўся з адказам. Ён пісаў, што пасылае не пару дзесяткаў зяр-нят, а цэлую жменю, а калі спатрэбіцца, то і яшчэ можа выслаць і ў сваю чаргу просіць Якуба прыслаць яму ў Сібір насенне акацыі.

• Правільна, мамачка, ён піша. Няхай паспрабуе, можа, і сапраўды вырасце!
• Вядома, сынок, — азвалася маці. — Абавязкова пашлі яму насення акацыі. Я чула, што там і дуб не расце. Пашлі жа-лудоў.

Спачатку Якуб намерыўся пасеяць лістоўніцу на гародзе. А пасля ўспомніў маленькую палянку сярод сасновага малад-няку. Лепшага месца для пасеву лістоўніцы нельга было і пры-думаць.

Вясной Якуб са сваімі сябрамі перасаджваў маленькія лі-стоўніцы з палянкі на вольнае месца. (410 слоў)

Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь. Зборнік экзаменацыйных матэрыялаў па беларускай мове для агульнаадукацыйных устаноў (ўзровень агульнай сярэдняй адукацыі). Тэксты для пераказаў. 2007

Отсканировано и вычитано Андреем Суворовым