Пераказ: Мянтуз - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку.

Усе мы — кропелькі той адвечнай, невычарпальнай крыні-цы, імя якой — мама. Ніколі не перасыхае гэтая крынічка — ніколі не памірае мама. Яна — у нашых сэрцах, нашых дум-ках, яна заўсёды побач з намі — у радасці і горы, яна тое адзі-нае асяроддзе, па-за якім чалавек існаваць не можа...

Мая мама — самая прыгожая ва ўсім свеце. Мая мама — са-мая добрая ва ўсім свеце. Мая мама — самая працавітая ва ўсім свеце, і яшчэ... мама была няшчасная, бо не дай Бог нікому пе-ражыць пяцёра сваіх дзяцей.

Але і ў беднасці, і ў горы мама была шчаслівая тым, што выраслі, вывучыліся астатнія дзеці, нарадзіліся ўнукі...

Я ганаруся сваёй мамай за прыгажосць яе душы, за яе чала-вечую годнасць і мужнасць,з якой янапрайшла праз усе жыц-цёвыя выпрабаванні, асабліва ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Мама выпякала партызанам хлеб, а калі немцы спалілі хату, засталася з партызанскім атрадам у лесе.

Дзякуючы толькі ёй мы, чацвёра яе дзяцей, засталіся жы-вымі, вырваліся з нямецкага акружэння, дзе загінулі сотні і сотні людзей, нават без дзяцей на руках.

Дзякуючы ёй мы не памерлі ад пасляваеннага голаду, калі небылонікрошкі, нілушпінкі, нізернетка. Гэту «ласку» жыц-ця я добра памятаю.

Дзякуючы маме мы не памерзлі ў сырой і халоднай зямлян-цы, уратавалі свае душы ад жорсткасці і нянавісці да ўсіх і ўсяго. Мама не скардзілася, не ныла, яна змагалася за нас...

Усё сваё жыццё, колькі памятаю, мама не выпускала з рук іголку — «абнаўляла» кожны вечар да позняй ночы нам і сабе вопратку, ляпіла і ляпіла лаціну на лаціну...

У апошнія гады мамінага жыцця мы, усе яе дзеці, кожную нядзелю збіраліся сем'ямі разам вакол мамы, шумна абедалі, горача спрачаліся і гутарылі, спявалі. На ёй трымаўся свет на-шых узаемаадносін, наша кроўнае адзінства.

Не стала мамы — і ўсё пасыпалася. Мы паселі па сваіх ква-тэрах, нас паглынулі сямейныя дробязі, мы пачалі аддаляцца адно ад другога.

Вось што значыцца мама!

Мама была старэнькая, нямоглая, але яна была. Я адчуваў яе прысутнасць кожнай крывінкай, я адчуваў сябе дужым, значным, патрэбным гэтаму свету...

Пасля яе смерці я адчуў сябе псіхалагічна нямоглым, адзі-нокім, непатрэбным, слабым. Жыццё страціла цікавасць, ка-ляровасць, сэнс. Даўно злавіў сябе на горкай думцы: «Пры маме я жыў, без мамы — дажываю...»

Вось што значыцца мама...

Мама не толькі касіла і жала, яна яшчэ і сеяла. Яна, думаю-чы пра будучыню, сеяла ў сэрцах сваіх дзяцей і вакол сябе лю-боў і дабрыню. Мама паспела ўбачыць і ўсходы, і плады сваіх жыццёвых намаганняў, таму, спадзяюся, што душа яе знайш-ласпакой...

Ніколі не памірае мама, ніколі не перасыхае адвечная, не-вычарпальная крыніца яе пяшчоты і дабрыні. Мама жыве ў маім сэрцы, я ў думках размаўляю з ёю, раюся.

Мая мама — самая лепшая ў свеце! (430 слоў)

Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь. Зборнік экзаменацыйных матэрыялаў па беларускай мове для агульнаадукацыйных устаноў (ўзровень агульнай сярэдняй адукацыі). Тэксты для пераказаў. 2007

Отсканировано и вычитано Андреем Суворовым