Літаратурнае чытанне: падруч. для 4-га кл. агуль-наадукац. устаноў з рус. мовай навучання / Анатоль Клышка. — Мінск: НІА, 2008. — 128 с.: іл.

Страница № 088.

Страницы учебника:

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, «88», 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127

OCR-версия страницы из учебника (текст страницы, которая находится выше):

Да бабулі я мог прыйсці заўсёды, у кожную па-ру, і паскардзіцца ёй на ўсё і на ўсіх.

Прыходзіў, калі хапаў «несправядлівую двойку», і яна казала з усмешкаю:

— Гэта так ужо ў школе, што двойкі заўсёды несправядлівыя, а выдатныя адзнакі — заслужа-ныя. Са мною гэтак жа было.

Бабуля ўсё разумела, ведала, што ў жыцці бывае рознае. Але ведала таксама, што пасля смутку прыходзіць радасць, і ўмела мяне пераканаць у гэтым.

Я даведаўся ад яе, як важна перамагчы сябе, пераадолець сваю слабасць, а таксама прызнаць па-мылку.

Здаралася, што я прыходзіў да яе са скаргаю на бацькоў, якія былі таксама «несправядлівыя».

Тады яна суцяшала мяне, улагоджвала канфлікт.

Быў такі смутны дзень, калі мама, заплаканая, зусім не хаваючы слёз, сказала, што я павінен пай-сці развітацца з бабуляю.

Бабуля была вельмі схуднелая, выглядала ў бальнічным ложку як малая дзяўчынка, толькі на бледным твары выдзяляліся вялікія вочы.

Яна з намаганнем усміхнулася нам, паказала рукою, каб мы селі.

Мама паклала на яе столік вялікі апельсін, спы-талася, ці не хацела б трохі соку, але бабуля адмоў-на кіўнула галавою. Потым мама нахілілася, па-цалавала бабулю, і я бачыў, з якою цяжкасцю да-водзіцца ёй стрымаць свой плач. Потым падышоў

Страницы учебника: