Пераказ: " Яшчэ адзін Міцкевіч - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку.

Пасля заканчэння школы ў Мікалаеўшчыне Кастусь два га-І ды рыхтаваўся да паступлення ў Нясвіжскую настаўніцкукж семінарыю.

Праўда, калі гаварыць болып дакладна, то не два гадыі а дзве зімы. Толькі сыдзе снег — і да позняй восені не былоі часу займацца падрыхтоўкай — хапала іншай, болын пільнаі» работы!

Бацька вечна заняты: то ў абходзе, то высочвае для паноЯ> глушцоў ці лася, то вязе ў замак князю рыбу або качак. Да таго ж| у апошні час ён пачаў прыхворваць. Усё часцей і часцей баць-г ка садзіўся ля стала, паклаўшы пад бараду рукі, думаў горкуюі думу...

На службе бацьку замяшчаў Уладзік. Алеся дома ўжо не было: ён паехаў у Данбас. А Косцік памагаў дзядзьку Антосюі ўпраўляцца з гаспадаркай. Абсяваў поле, касіў, вазіў дровыл ездзіў у млын — ды хіба мала працы каля дома?! ПрылаўчыўсяІ нават так жаць, што мала адставаў ад маці і дзядзькі. А выпа-І дзе якая вольная часіна — чытаў кнігі ці ішоў збіраць грыбы. I

Затое зімою Косцік цалюткі дзень праседжваў за сталом. Рыхтаваўся ўдумліва і без прынукі 1. Перарашаў усе задачкн з задачніка. Старанна вучыў граматыку, у якой правілы пад-{. мацоўваліся прыкладамі з вершаў. Трапляліся тут і дзівосныяі радкі. Косцік выпісваў іх у свой сшытак і вучыў на памяць.І Шкада толькі было, што гэтыя вершы ў граматыцы надрукава-

ны не поўнасцю і абрываліся на самым цікавым месцы...

Кастусь сядзіць з кнігай...

Заглядае ў акно месяц, кідае на падлогу зеленаваты вод-бліск. Гэта страляе мароз. Косцік узіраецца ў замерзлую шы-бу. Пад ззяннем месяца хлеў і клуня 1, што схаваліся ў гурбах, нават сосны, зацярушаныя снегам, здаюцца нейкімі іншымі — маленькімі, прысадзістымі. Дрыжаць зоркі, пабліскваюць, пе-раліваюцца рознымі колерамі сняжынкі...

Кастусь углядаецца ў акно і доўга любуецца хараством зімо-вай ночы. Пасля адкладвае кнігу, і самі сабою нараджаюцца ў думках, плывуць радкі верша на лісток паперы.

Праўда, заўтра можа здарыцца так, што перачытае ён свой верш і лісток паляціць у печ. Цяжка складаць верш...

Кастусь прагначытае кнігі, а дастаць іх — бяда. Часам кажа ён бацьку:

—Папрасі, татачка, кніжак у пані Аксені... Бяры з вершамі.

Міхал то забудзецца на сынаву просьбу, то неахвота ісці ў хату да пана ляснічага, лішні раз пападацца яму на вочы. Ад-нойчы жонка ляснічага, пані Аксеня, сама запытала, як маец-ца Кастусь.

• У настаўніцкую семінарыю рыхтуецца. Прасіў ён у вас, дарагая панечка, кніг з вершамі, ды я не адважыўся вас турба-ваць...
• 3 вершамі? — здзівілася жонка ляснічага.
• Ведаеце, блазнота... Сам нешта такое складае, — тлума-чыў ляснік.
• Няхай, няхай піша... Можа, яшчэ адзін Міцкевіч паэтам стане... Быў такі польскі паэт Адам Міцкевіч. Родам з Бела-русі, з-пад Навагрудка, хораша апісваў нашыя мясціны, аса-бліва возера Свіцязь...

Прынёс у той дзень бацька Кастусю два томікі вершаў рус-кага паэта Лермантава, балады Міцкевіча на польскай мове і расказаў сыну пра размову з жонкай ляснічага.

Кастусь з цікаўнасцю прыступіў да чытання. (419 слоў)

Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь. Зборнік экзаменацыйных матэрыялаў па беларускай мове для агульнаадукацыйных устаноў (ўзровень агульнай сярэдняй адукацыі). Тэксты для пераказаў. 2007

Отсканировано и вычитано Андреем Суворовым